در دنیای کمیک مواد خیالی بسیاری وجود دارند که باعث جذابیت داستان ها و کمیک های کمپانی های مختلف میشوند. دنیای خیالی موجود در کمیک های مارول نیز از این قاعده مستثنا نیست و مواد خیالی مخصوص به خودش را دارد؛ در این مقاله همراه ما باشید تا به معرفی مهمترین فلزات موجود در دنیای مارول بپردازیم.
کاربونادیوم
کاربونادیوم فلزی است که نخستین بار توسط رژیم شوروی کشف شد و آن ها به وسیله دستگاه مخصوصی موفق شدند با ذوب کردن کاربونادیوم، آن را به صورتی که میخواستند شکل بدهند و از آن استفاده کنند؛ کاربونادیوم فلزی به شدت رادیواکتیو است و روی افرادی که در معرض آن قرار بگیرند تاثیر منفی میگذارد، یکی از ویژگی های مهم کاربونادیوم که باعث خاص شدن آن میشود این است که فاکتور شفابخشیِ فردی را که در معرض آن قرار بگیرد متوقف و یا بسیار کند میکند. کاربونادیوم مورد استفاده بعضی از شخصیت های معروف کمیک های مارول است که از جمله آن ها میتوان به دکتر اختاپوس اشاره کرد که بازو هایی از جنس کاربونادیوم دارد؛ علاوه بر این گفته میشود فلز تشکیل دهنده ی کاتانا های ددپول هم از جنس کاربونادیوم است که همین مسئله باعث میشود کسی که توسط این کاتانا ها زخمی شده نتواند زخم های خود را ترمیم کند.
شماره ی چهارم ولوم دوم سری کمیک های “X-Men”، اولین باری بود که نام کاربونادیوم در دنیای مارول به طور مستقیم به کاربرده شد. این کمیک نخستین حضور کامل یکی از قدرتمند ترین دشمنان شخصیت ولورین، یعنی آکاردی روسوویچ ملقب به اومگای سرخ بود. او شخصیت خبیثی بود که توسط شوروی ها ساخته شده بود و بازو هایش با فلز کاربونادیوم پیوند خورده بود؛ این یعنی این که او قدرت این را داشت که فاکتور شفابخشیِ ولورین را از کار بیاندازد. مسئله ای که همیشه موجب جنگ های خونینی میان این دو نفر شده است.
توجه: همانطور که میدانید تاریخچه خلق دکتر اختاپوس و ددپول به پیش از خلق کاربونادیوم باز میگردد بنابراین این مسئله که این دو نفر اشیائی کاربونادیومی دارند بعد ها به ویژگی های آن ها اضافه شده است.
اپیدوریوم
اپیدوریوم یکی از کمیاب ترین فلزات کمیک های مارول محسوب میشود و حتی گفته میشود این فلز از ویبرانیوم و آدامانتیوم نیز کمیاب تر است، اپیدوریوم فلزی با حالتی تقریبا خمیری و مایع است که از آن برای ساخت روکش ربات های هوشمند طراحی شده توسط سازمان شیلد استفاده میشود؛ چرا که توانایی تغییر حالت دارد و ربات مورد نظر میتواند ظاهری شبیه یک انسان واقعی داشته باشد و افراد معمولی قادر به شناسایی آن نباشند.
آدامانتین
این فلز یکی از عجیب ترین فلز های دنیای مارول است که علاوه بر مقاوت بالا ویژگی های خاص دیگری نیز دارد که از میان آن ها میتوان به مقاوم بودن آن در برابر جادو اشاره کرد. آدامانتین فلزی طلائی رنگ است که از لحاظ سختی با آدامنتیوم برابری میکند.
نخستین باری که آدمانتین در کمیک های انتشارات مارول مورد استفاده قرار گرفت به سال ۱۹۶۵ و مبارزه ی میان ثور و هرکول در شماره ی سالانه سری کمیک های “Journey Into Mystery” باز میگردد که در آن هرکول برای مقابله با ثور از پتکی آدامانتینی بهره برد.
اورو
اورو یکی از قویترین فلزات دنیای کمیک های مارول است که خدایان از آن استفاده میکنند. شناخته شده ترین وسیله ای که اورو برای ساخت آن استفاده شده، میولینر یا همان چکش جادویی ثور میباشد.
نخستین کسی که به قابلیت های جادویی اورو پی برد، تونی استارک بود. او متوجه این امر شد که اورو قابلیت بی نظیری برای جذب انرژی های جادویی دارد و میتواند با ذخیره و رها کردن دوباره آنها به قدرت تخریب این نیرو های جادویی بیافزاید. دقیقا به همین دلیل است که صاعقه هایی که ثور آن ها را به کمک اورو فرامیخواند، بسیار مخرب تر از صاعقه هایی هستند که او به صورت عادی قادر به ساختن آن هاست. همچنین افسانه های آزگارد بیان میکنند که درون میولینر طوفان عظیمی زندانی شده است که با نام طوفان خدایان شناخته میشود، در آرک مرگ جین فاستر که در برگیرنده یِ شماره های ۷۰۰ تا ۷۰۶ کمیک های “Mighty Thor” به قلم جیسون آرون بود، هم دیدیم که پس از نابودی میولینر با فرو رفتن درون خورشید، طوفانِ درون آن آزاد شد.
دمای مورد نیاز برای ذوب اورو بسیار بالاتر از حداکثر دمایی است که انسان ها میتوانند روی زمین ایجاد کنند، و تنها نیروی گرمایشیِ یک ستاره و یا کوره های درون آزگارد قادر هستند دمای مورد نیاز برای ذوب اورو را فراهم کنند. با تمام این اوصاف خدایان آزگارد تنها کسانی نیستند که از اورو برای خود بهره برده اند، در زره ثور باستر یا همان مارک ۲۲ مرد آهنی، تونی استارک از اورو درون لباس خود بهره برد، مسئله ای که به او این توانایی را داد که نیروی هم سطح با اودین فورس و صاعقه های ثور را توسط لباس خود ایجاد کند.این تنها باری نبود که شخصیت های دیگری به جز خدایان آزگارد و ثور به قدرت اورو دست پیدا کردند چرا که بعد ها و در طی رویداد “Fear Itself” تعدادی از قهرمانان به سلاح هایی از جنس اورو دست پیدا کردند.
جالب است بدانید که زره نابودگر نیز از فلز اورو ساخته شده است.
آدامانتیوم
آدامانتیوم یکی از معروفترین و مهمترین فلزات کمیک های مارول است که نخستین بار در شماره ۶۶ از سری کمیک های “Avengers” به قلم روی توماس حضور پیدا کرد.
آدامانتیوم در واقع ترکیبی از سه فلز خاص است که نام آن ها و نحوه ترکیبشان برای تشکیل آدامانتیوم یکی از راز های دولت آمریکا به شماره میرود، اولین کسی که موفق شد آدامانتیوم را بسازد فردی به نام مایرون مک لین بود که تخصص بالایی در متالورژی و شناخت فلزات داشت. مک لین نخستین آزمایشات خود را در دهه ۴۰ میلادی و هنگامی که جوانی بیش نبود آغاز کرد .در اثنای یکی از همین آزمایشات بود که مک لین به صورت تصادفی قادر به ساخت فلزی بسیار قدرتمند تر از هر گونه آدامانتیومی که در حال حاضر در دنیای مارول وجود دارد شد، این نوع از آدامانتیوم که نحوه ی ساخت آن هرگز کشف نشد، با نام پروتو-آدامانتیوم شناخته میشود. مک لین در ادامه ی آزمایشات خود، دوباره به صورت تصادفی موفق شد تا پروتو-آدامانتیوم را با فلزی بسیار قدرتمند تر از آدامانتیوم به نام ویبرانیوم ترکیب کند، از ترکیب حاصل شده از این آزمایش برای ساخت یکی از معروفترین و نمادین ترین سلاح های تاریخ کمیک یعنی سپر کاپیتان آمریکا استفاده شد، دقت کنید که با توجه به موارد اشاره شده پیش از این و با توجه به این موضوع که پروتو-آدامانتیوم هرگز دوباره ساخته نشد، سپر کاپیتان آمریکا تنها شی دنیای مارول است که در آن پروتو-آدامانتیوم وجود دارد.
پس از این موضوع مک لین به آزمایشات خود ادامه داد و با وجود اینکه هرگز موفق به دوباره سازی پروتو-آدامانتیوم نشد اما نوع دیگری از آدامانتیوم را ساخت که از لحاظ استقامت بسیار نزدیک به پروتو-آدامانتیوم بود، اما از آن ضعیف تر بود. این نوع از آدامانتیوم که در دنیای مارول با نام آدامانتیوم واقعی شناخته میشود همان فلزی است که در طول آزمایشات ساخت سلاح ایکس با اسکلت جهش یافته ی معروف، ولورین پیوند زده شد؛ لازم به ذکر است که در اثنای این پیوند آدامانتیوم با استخوان های ولورین واکنش نشان داد و باعث به وجود آمدن نوع جدیدی از آدامانتیوم شد که به جای اینکه ماهیت فلزی داشته باشد ماهیت زیستی داشت، این نوع از آدامانتیوم که به عنوان آدامانتیوم بتا شناخته میشود قادر به ترمیم خودش است و همچنین درست مانند آدامنتیوم واقعی دارای مقاومت بسیار بالایی است، بطوری که یک انفجار هسته ای هم قادر به نابود کردن آن نیست.
آدامانتیوم به علت سری بودن نحوه ساخت و سختی هایی که هنگام شکل دادن آن وجود دارد، ماده ای بسیار کمیاب و گران قیمت است به همین دلیل است که در دنیای مارول اگر فردی به فلزی قدرتمند احتیاج داشته باشد؛ معمولا فلزی ضعیف تر اما بسیار مشابه آدامانتیوم را تهیه میکند که با نام آدامانتیوم ثانویه شناخته میشود.
درست است که آدامانتیوم ثانویه نسبت یه آدامانتیوم واقعی ضعیف تر است و میتواند شکسته شود، اما به هر حال انتخاب بسیار خوبی است چرا که همچنان هم چندین برابر مقاوم تر و قدرتمند تر از تیتانیوم به شمار میرود.
ویبرانیوم
ویبرانیوم قدرتمند ترین فلز دنیای مارول به شمار میرود که البته دو نوع اصلی دارد که در دو تاریخ متفاوت خلق شده اند! نوع اول آن با نام ضد فلز شناخته میشود چرا که قادر است تمام فلزات دیگر را به یک حالت مایع مانند تبدیل کند، این نوع از ویبرانیوم فقط در قطب جنوب و در منطقه ای که به نام سوج لند (Savage Land) شناخته میشود یافت میشود، این نوع از ویبرانیوم به دلیل تشعشعات خاصی که از خود دارد موجب تاثیراتی میشود که بالاتر به آن اشاره شد. این نوع ویبرانیوم زودتر از نوع دیگر آن و در سال ۱۹۶۶ در شماره ی ۱۳ از کمیک های “Daredevil” به دست جان رومیتا یِ پدر و استن لی خلق شد.
حدود پنج ماه بعد بود که نوع دوم ویبرانیوم که بیشتر هواداران کمیک با آن آشنا هستند در شماره ی ۵۳ از کمیک های “Fantastic Four” توسط استن لی و جک کربی خلق شد، ویژگی این نوع ویبرانیوم این است که علاوه بر استقامت فوق العاده زیاد توانایی جذب امواج صوتی و مکانیکی را دارد و برخلاف نوع اول ویبرانیوم از خود موجی ساطع نمیکند.
این نوع ویبرانیوم منشا زمینی ندارد و حدود ۱۰۰۰۰ سال پیش توسط شهاب سنگی به منطقه ای که امروزه در دنیای مارول با نام کشور واکاندا نامیده میشود و یکی از معروفترین ابرقهرمانان سیاه پوست تاریخ کمیک یعنی پلنگ سیاه بر آن فرمانروایی میکند برخورد کرد. در طول سال ها مردم واکاندا یاد گرفتند چگونه از ویبرانیوم برای ساخت تکنولوژی ها و وسایل خود بهره بجویند؛ موضوعی که در گذر زمان باعث تبدیل شدن واکاندا به پیشرفته ترین کشور تمام کره ی زمین شد. این نوع ویبرانیوم یک ویژگی خاص دیگر نیز دارد و آن این است که در صورت جذب انرژی استحکام آن بالاتر میرود. با این حال اما ویبرانیوم غیرقابل نابود شدن نیست، و در صورتی که مقدار بسیار زیادی انرژی به آن داده شود با انفجاری بسیار عظیم از بین می رود.
